بهترین اندازه دریچه دیافراگم برای عکس های پرتره در هوای آزاد
آیا می دانید بهترین دیافراگم برای پرتره هایی که در هوای آزاد می گیریم چیست؟ اگر می خواهید که سوژه در عکس پرتره تان خوب جلوه کند باید کنترل دریچه دیافراگم را به دست بگیرید. مهم است که بهترین ضریب f را برای سوژه و صحنه انتخاب کنید. پس از کجا بدانیم آن چه عددی است؟
البته این بستگی به تصمیم شما دارد که می خواهید چقدر از پس زمینه را نمایش دهید تا مفهومی از آن محیط را به بیننده انتقال دهید، یا چقدر آن را مات کنید تا سوژه بیشتر در عکس نمایان شود.
در مثال های ما که با Canon EF 50mm f/1/4 USM گرفته شده اند، می توانید ببینید که چگونه دیافراگم بازتر (مثلا f/1.4) عمق میدان کم تری را می دهد، در نتیجه مقدار کمتری از صحنه در فوکوس است. در حالی که دیافراگم باریکتر (گشودگی کمتر – مثلا f/16) عمق میدان بیشتری را ثبت می کند، در نتیجه بیشتر صحنه واضح و شارپ خواهد شد.
پس بهترین دیافراگم برای پرتره های هوای آزاد کدام است؟
برای عکسی که ما قرار دادیم، با خانه های ساحلی در پس زمینه، حس کردیم که دیافراگم f/4 مناسب است، خانه ها به زیبایی در فوکوس هستند و در عین حال مدل کاملا از دست ها تا سر در فوکوس است.
در f/1.4 خانه ها به قدری مات شده اند که حتی قابل تشخیص نیستند، در حالی که f/8 و بالاتر آن ها بسیار واضح افتاده اند که حواس چشم را پرت خواهند کرد.
توجه داشته باشید که فاصله شما از سوژه و فاصله کانونی نیز روی عمق میدان تاثیر می گذارند. برای یک عمق میدان خیلی کم عمق، به سوژه نزدیک تر شوید، از دیافراگم باز استفاده کنید و با فاصله کانونی طویلی چون ۲۰۰ میلیمتر عکاسی کنید.
اگر عمق میدان را تا این حد کم کنید، ممکن است که بخش هایی از سوژه مثلا چشم ها را نیز مات ثبت کنید، بنابراین باید در فوکوس کردن بیشتر دقت کنید. همانطور که می بینید، استفاده از بازترین اندازه دریچه دیافراگم برای داشتن کمترین عمق میدان بهترین گزینه نیست.
