معرفی انواع لرزشگیرهای دوربین (Stabilizer)
تکنولوژی لرزشگیر دست در دوربینهای عکاسی و فیلمبرداری دیجیتال
لرزش دست از جمله مواردی است که در شارپ بودن و وضوح عکس تأثیر فراوانی دارد. لرزش کم دست موجب می گردد که وضوح آن کم شود و لرزش زیاد آن حتی سبب خراب شدن کامل عکس می شود. با اینکه برای حل این مشکل راه حل های فراوانی وجود دارد اما هیچکدام صد در صد مشکل را برطرف نمی کنند.
شما می توانید با تغییر و تنظیم سرعت شاتر ، دیافراگم ،ایزو و یا حتی با استفاده از فلاش برای نور رسانی بیشتر تأثیر لرزش دست را کاهش دهید البته این کار نیازمند دانش و تجربه نسبتاَ بالایی در عکاسی است.
استفاده از لنزهای ویژه ای که قادر به کاهش خطای لرزش دست می باشند و استفاده از تکنولوژی موجود در این زمینه در بیشتر موارد در حل این معضل بسیار کمک خواهند بود.
شایع ترین زمان تأثیر لرزش دست در عکس برداری در «حالت زوم» است که در این صورت استفاده از سه پایه و تک پایه برای لنزهای تله سنگین راه کار خوبی خواهد بود اما حمل و انتقال سه پایه های دوربین با توجه به حجم زیادی که دارند سبب می شود که در همه جا امکان استفاده از آنها وجود نداشته باشد.
تکنولوژی لرزش گیری در دوربین ها و لنزها که با عنوان « Stabilization » شناخته می شود در حال تکامل بوده و تا به امروز که شاهد دوربین ها و لنزهای جدیدی هستیم که مشکل لرزش را تا حد زیادی برطرف کرده اند.
« Stabilization » تنها مخصوص عکاسی و عکسبرداری نمی باشد و از این تکنولوژی در موارد بسیار زیادی همچون تلسکوپ های نجومی ، فیلم برداری ها ، صنعت هوافضا و عکس برداری هوایی ، علوم میکروبولوژیک، پزشکی و ... استفاده می گردد.
لرزشگیری تصویر به دو صورت اپتیکال و دیجیتال صورت میگیرد که در ادامه به هر یک جداگانه میپردازیم.
1-لرزش گیر اپتیکال
در فناوری لرزشگیری عکس "تثبیت عکس" ، می توان سرعت عکاسی را دو تا چهار درجه کندتر انجام داد. به عبارت دیگر اگر در یک مورد یک سوژه خاص مجبور باشیم که سرعت شاتر مثلا 500-1 قرار دهیم ، وقتی که از لرزش گیر استفاده می کنیم می توانیم سرعت شاتر خود را به نصف یا حتی کمتر از نصف آن کاهش دهیم. (250-1 و یا حتی کمتر)
البته باید گفت تثبیت عکس تنها در موارد و شرایط جزئی مانند لرزش طبیعی دست کاربرد دارد و این بدان معناست که در زمانی که در حال عکاسی در حال حرکت شدید باشیم و یا در زمان حرکت ناگهانی سوژه یا دوربین، این قابلیت، کارایی خود را از دست داده و تصویر un-focus می شود.
این امر سبب گردیده است که حوزه این تکنولوژی ، فراتر از یک تثبیت کننده ساده عکس رفته و سیستم لرزشگیر به صورت اپتیکال را راهکاری در نظر بگیرند که مکمل سیستم ثبیت عکس به شیوه ابتدایی باشد.
لرزشگیری به صورت اپتیکال هم در دوربین های عکاسی و هم در دوربین های فیلمبرداری کاربرد دارد. شیوه عملکرد آن نیز به صورت یک سیستم نسبتاَ هوشمند و پیچیده است که اگر بخواهیم آن را به صورت ساده و قابل درک معرفی کنیم فقط میتوان گفت که این لرزشگیری با تغییر دادن موقعیت و جابجایی های بسیار ریز و محدود در عدسی های یک لنز می باشد. این فناوری چون با تکیه بر عدسی لنزها پایه ریزی شده است ، لذا به آن اپتیکال گفته میشود.
هدف از استفاده آن، تثبیت تصویر تابانده شده بر روی سنسور است قبل از اینکه سنسور دوربین ، نورهای تابیده شده را به اطلاعات دیجیتالی تبدیل کند.
لرزشگیری اپتیکال به منظور تثبیت تصویری است که از لنزها بر روی سنسور تابانده میشود، این تثبیت در داخل خود لنز اعمال میشود و نتیجتاً یک تصویر شفاف و واضح (تصویر Focus) به روی سنسور تابانده شود پس بدون تردید تصویری که سنسور به اطلاعات دیجتالی تبدیل میکند ، همان اطلاعات یک تصویر کاملا واضح است.
به عبارت دیگر با لرزشگیر اپتیکال، این خود لنز است که وظیفه تثبیت تصویر و آماده سازی آن را قبل از ارسال به سنسور به دوش کشیده و یک تصویر صحیح و بی نقص را برای ثبت به سنسور تحویل میدهد.
2-لرزش گیر دیجیتال
استفاده از لرزشگیر دیجیتال ابتدا در دوربین های فیلمبرداری به کار گرفته شده بود. نیاز به استفاده از لرزشگیر دیجیتال زمانی احساس شد که فیلمبردار ناچار به فیلمبرداری از یک سوژه در حال حرکت ، با سرعت زیاد بود. مثلا فیلمبرداری از دویدن یک ورزشکار یا حرکت یک تله کابین که البته مشخصاَ نتیجه معلوم است، فیلمی که در صفحه نمایشگر یا تلویزیون مشاهده میشود چیزی جز سرگیجگی برای ببننده ارائه نمیکرد.
سیستم عملکرد این نور لرزشگیر به این گونه است که سنسوری خاص، تصویر دیجیتالی را به صورت فریم به فریم بررسی میکند و بدین شکل میزان حرکت و میزان انحراف آن را از بین میبرد. به عبارت دیگر از پیکسلهایی که در حاشیه هر فریم قرار گرفته اند استفاده نموده و لرزشهای منحرف کننده ی تصویر را اصلاح میکند. لازم به ذکر است که این نوع لرزشگیر را نمیتوان در خصوص جلوگیری از نویز به کار برد اما در مواردی بسیار خاص و تا حد بسیار کم میتوان از سیستم جهت برطرف کردن نویز استفاده کرد. مثلا در مواقعی که سوژه در تصویر دارای مرزهایی متشکل از اختلاف رنگ یا نور داشته باشد.
مطالب مرتبط:
براي مراقبت از دوربين ديجيتال چه بكنيم و چه نكنيم؟
