۸ نکته و ترفند که هنگام عکاسی باعث صرفه جویی در وقت شما می شوند.
1نورسنجی نقطه ای را امتحان کنید
درحالیکه سیستم های نورسنجی همه منظوره، که معمولا با نام هایی چون matrix، evaluative، mulit-zone یا multiple metering شناخته می شوند، برای بسیاری از شرایط بسیار مناسب می باشند، اما می توانند در شرایط کنتراست بالا (تضاد نوری بالا) و هنگامی که سوژه ها از پشت نورپردازی می شوند، تقلا کنند.
وقتی شما پیش بینی می کنید که دوربین شما مشکلی با یک صحنه خاص دارد، از نورسنجی نقطه ای (spot metering) استفاده و خوانش را از یک ناحیه با تن میانه (یا ناحیه ای که می خواهید تن میانه برداشت شود) انجام دهید.
هنگامی که نورسنجی (metering) را بر روی حالت «نقطه ای – spot» تنظیم می شود، تنها لازم است نقطه نورسنجی را بر روی ناحیه ای که می خواهید یک تن میانه باشد قرار داده و دکمه شاتر را تا نیمه فشار داده یا دکمه قفل نوردهی خودکار (AE Lock) را فشار داده تا یک خوانش به دست آورده و قبل از گرفتن عکس، تنظیمات نوردهی پیشنهاد داده شده را روی دوربین اعمال شود.
ناحیه ای که می خواهید آن را نورسنجی نقطه ای کنید، در کادر به اندازه کافی بزرگ نیست تا ناحیه نورسنجی را پر کند، نزدیک تر رفته یا زوم کنید تا وقتی که به اندازه کافی بزرگ شود. اگر خیلی نزدیک می شوید مطمئن شوید که بر روی ناحیه هدف سایه نمی اندازید، چون این کار یک خوانش غلط به شما خواهد داد.
۲نقطه فوکوس خودکار را تنظیم کنید
اگر شما اجازه می دهید دوربینتان نقطه فوکوس خودکار (AF) را برایتان تنظیم کند، وقت آن است که یاد بگیرید چطور خودتان این کار را انجام دهید. ممکن است لازم باشد دفترچه راهنمای دوربین را برای پیدا کردن گزینه منویی که نیاز دارید بررسی کنید، اما این گزینه اغلب چیزی مانند مُد single-point یا multi-point AF نامیده می شود.
هنگامی که گزینه صحیح تنظیم شد، معمولا لازم است یک دکمه را برای فعال کردن حالت انتخاب نقطه AF فشار دهید و سپس از کلیدهای هدایت برای جا به جا کردن نقطه فعال استفاده کنید تا وقتی که بر روی سوژه در ترکیب بندی شما قرار گیرد.
برخی از دوربین ها یک کنترل کننده اختصاصی مانند یک جوی استیک کوچک یا پد هدایت دارند که به شما اجازه می دهد تا نقطه AF را بدون نیاز به فشار دادن یک دکمه از قبل، تنظیم کنید. اگر شما از یک دوربین با یک صفحه نمایش لمسی استفاده می کنید، می توانید نقطه AF را تنها با ضربه زدن بر روی صفحه نمایش تنظیم کنید.
هنگامی که شما شروع به تنظیم نقطه AF به صورت دستی کنید، متوجه خواهید شد که تصاویر بیشتری به دست می آورید که در آن سوژه ای که به آن علاقه مند هستید، واضح و شارپ است.
۳هنگام فوکوس دستی از نمای زنده استفاده شود
اگرچه اکثر دوربین های مدرن، سیستم های فوکوس خودکار سریع و دقیقی دارند، اما ممکن است در برخی شرایط تقلا کنند و بهتر است که شما از فوکوس دستی استفاده کنید. به عنوان مثال، سوژه های ماکرو یا بسیار نزدیک می توانند به طور خاص برای سیستم های فوکوس خودکار (AF) چالش برانگیز باشند.
آنها همچنین وقتی که چیزی بین لنز و سوژه وجود داشته باشد تقلا می کنند، چمن (علف) یا شاخ و برگ در حال تکان خوردن در نسیم یک مثال رایج است که باعث می شود یک سیستم فوکوس خودکار، فوکوس را به عقب و جلو تنظیم کند، که این امر فوکوس دستی را گزینه بهتری می کند.
اگر شما از یک SLR استفاده می کنید و نیاز دارید به صورت دستی فوکوس کنید، فعال کردن سیستم نمای زنده (live view) ارزشش را دارد، تا شما بتوانید تصویر را بر روی صفحه نمایش در پشت دوربین ترکیب بندی کنید.
دوربین های سیستم کامپکت در حالت نمای زنده دائمی کار می کنند و این ویژگی وقتی شما به صورت دستی فوکوس می کنید بسیار مفید است، چون شما می توانید مهم ترین بخش صحنه را بزرگنمایی کنید تا مطمئن شوید که فوکوس را دقیقا درست به دست آورده اید.
۴از مد اولویت شاتر یا دیافراگم استفاده شود
برداشتن یک گام برای عدم استفاده از حالت تمام خودکار یا یکی از مدهای صحنه (scene modes) می تواند در ابتدا کمی دلهره آور به نظر برسد، اما این راه به دست گرفتن کنترل و ایجاد تصاویری است که شما می خواهید، به جای ایجاد عکس هایی که دوربین فکر می کند شما می خواهید.
با گذشت زمان شما متوجه میشوید که برای شروع استفاده از مد نوردهی دستی به اندازه کافی اعتماد به نفس دارید و کنترل کامل آن را در دست دارید.
اولین گام زمانی که شما شروع به استفاده از گزینه های نیمه خودکار (اولویت شاتر و دیافراگم) می کنید، بررسی این است که مهم ترین جنبه برای کنترل چیست.
در مد اولویت شاتر (S یا TV بسته به مدل دوربین) شما سرعت شاتر را تنظیم می کنید درحالیکه دوربین دیافراگم را تعیین می کند، که وقتی شما می خواهید میزان واضح و شارپ یا تار بودن حرکت سوژه را کنترل کنید، این بهترین گزینه است.
در مد اولویت دیافراگم (A یا AV) شما دیافراگم را تنظیم می کنید و دوربین سرعت شاتر را تنظیم می کند، این گزینه ای است که وقتی کنترل عمق میدان از همه چیز مهم تر است، مورد استفاده قرار می گیرد.
۵نوردهی را قفل شود
اکثر دوربین ها یک دکمه قفل نوردهی خودکار دارند که با علامت AE یا AEL مشخص شده است. این ویژگی یک کنترل مفید است که به خوبی با نورسنج نقطه ای ترکیب می شود، چون فشار دادن آن تنظیمات نوردهی را برای چند ثانیه قفل می کند، که برای ترکیب بندی تصویر و گرفتن عکس به شما زمان می دهد.
برخی از دوربین ها یک گزینه برای تنظیم AE جهت قفل کردن نوردهی تا وقتی که برای بار دوم فشار داده شود دارند که اگر شما مجبور به صبر کردن برای سوژه خود باشید تا به موقعیت مورد نظر برسد، می تواند مفید باشد.
۶آماده باشید
قبل از این که با دوربین خود بیرون بروید، یک لحظه مکث کنید و شرایطی که در آن خواهید بود را در نظر گرفته و تنظیمات نوردهی ای که به احتمال زیاد مناسب است را تنظیم کنید، در این صورت به محض این که به یک سوژه جالب برخوردید، برای عکاسی آماده هستید.
اگر شما دوربین را بر روی مد نوردهی دستی، ایزو خودکار، دیافراگم را بر روی f/8 و سرعت شاتر را ۱/۱۲۵ ثانیه تنظیم کنید، برای عکاسی از محدوده وسیعی از سوژه ها در شرایط نور عادی روز آماده اید.
یک دیافراگم f/8 عمق میدان معقولی به شما می دهد که نیازمند تنظیمات حساسیت بسیار بالا نیست و یک سرعت شاتر ۱/۱۲۵ ثانیه باید هر چیزی را که با یک سرعت در حد راه رفتن حرکت می کند، ثابت (فریز) کند.
استفاده از تنظیمات حساسیت یا ایزو خودکار به این معنی است که اگرچه شما در یک مد نوردهی دستی عکاسی می کنید و بر روی سرعت شاتر و دیافراگم کنترل دارید، اما دوربین در واقع نوردهی را کنترل می کند و در اغلب موارد سیستم نورسنجی ماتریسی (matrix یا evaluative) یک نوردهی خوب را تضمین خواهد کرد.
بسیاری از دوربین ها اجازه یک مقدار حساسیت حداکثر و سرعت شاتر حداقل را برای استفاده در مد حساسیت خودکار می دهند. این مفید است، و اولویت دیافراگم را گزینه خوبی می کند چون شما بر روی دیافراگم (و در نتیجه عمق میدان) کنترل دارید و می توانید مقدار آن را با دانستن این که دوربین همیشه یک سرعت شاتر امن را تنظیم خواهد کرد و تصاویر بیش از حد نویزدار نخواهند شد، تنظیم کنید.
۷ سنسور دوربین خود را تمیز کنید
به جای صرف وقت برای پاک کردن علائم گرد و غبار با ابزار Clone فتوشاپ، سنسور دوربین خود را تمیز کنید. با کمی تمرین متوجه خواهید شد که تمیز کردن سنسور با یک برس تنها یک یا دو دقیقه وقت می گیرد، در حالی پاکسازی علائم از صدها تصویر می تواند خیلی بیشتر طول بکشد. پس هنگامی که یک لکه کشف کردید، فورا سراغ کیت تمیزکننده خود بروید.
۸از یک هود لنز استفاده کنید
بسیاری از عکاسان یک هود (سایبان) به لنز ردوربین خود وصل میکنند، اما دقت نمی کنند: باید آن را به اندازه ای چرخاند که از المان جلویی لنز فراتر (جلوتر) برود تا در برابر نور هایی که از پهلو می تابند، سایه ایجاد کند که در غیر این صورت می توانند باعث ایجاد فلیر (روشنایی شدید و خیره کننده) و کاهش کنتراست شوند.
یک هود لنز در هنگام نم نم باران نیز بسیار مفید است، چون از المان جلویی لنز در برابر لکه های آب محافظت می کند، و ایجاد تصاویر واضح و شارپ تر را بدون هر گونه قسمت های لکه دار ناشی از قطرات آب ممکن می سازد.
راهنما استفاده از دوربین‌های عکاسی DSLR؛ برای تازه‌کارها(فرمت و اندازه فایل عکس)
راهنما استفاده از دوربین‌های عکاسی DSLR؛ برای تازه‌کارها(فوکوس کردن)
بررسی لنز کانن EF 11-24mm F/4 L
راهنما استفاده از دوربین‌های عکاسی DSLR؛ برای تازه‌کارها(شیوه نورسنجی)
