تنظیمات
برای هر کسی که اولین دوربین DSLR خود را می خرد، انبوه تنظیمات دوربین، ویژگی ها و آپشن ها می تواند تا حدی گیج کننده باشد. مسلما هر یک از اینها بنا بر دلیلی در دوربین تعبیه شده است، اما کدام یک از آنها برای یک عکاس آماتور که تازه می خواهد سعی کند از حالت اتوماتیک فراتر برود مفید است؟این فهرست جامع نیست و بنا ندارد تمام قابلیت های هر ورودی را توضیح بدهد. بلکه هدف آن این است که شما را در مسیر صحیحی قرار دهد تا در تحقیقات بعدی خود، از عملکردهای مفید بیشتری که ممکن است در تنظیمات دوربین شما وجود داشته باشد آگاه شوید. آماده اید؟
(Picture Style/ Picture Control) : بااین که بسیاری از دوربین ها چیزی به نام فیلتر های هنری مانند Grainy Film یا Toy Camera دارند که افکت های آشکاری به تصویر شما اضافه می کنند، تغییرات ظریف تری که به کمک Landscape, Portrait, Vivid و غیره از منوی Picture Style ایجاد می شوند را نباید نادیده گرفت. حالت Landscape رنگ های آبی و سبز را مورد تاکید قرار می دهد تا مناظر شما جلوه بیشری در عکس پیدا کند، در حالی که حالت Portrait تصویر را برای ایجاد رنگ های دلپذیر در پوست، نرم و ملایم می کند. برای آن که خودتان تفاوت را ببینید، یک عکس پرتره در حالت Portrait بگیرید، سپس همان عکس را دوباره در حالت استاندارد بگیرید و دو عکس را کنار هم گذاشته و تفاوت آنها را مشاهده کنید.
Spot Autofocus :اگر تنظیمات دوربین Autofocus Area را تغییر ندهید، احتمالا دوربین به جای شما از میان نقاط فوکوس بسیاری که موجود است، فوکوس اصلی عکس را انتخاب خواهد کرد. با استفاده از تنظیمات دوربین نقطه فوکوس، چه نقطه ی مرکزی و چه تقطه انعطاف پذیر، می توانید کنترل فوکوس را به دست بگیرید و مطمئن شوید که دقیقا بر منطقه ای از عکس که مورد نظرتان است فوکوس خواهید کرد.
(AI-Servo/AF-C) و: (One-Shot/AF-S) در مورد حالت های فوکوس، با تغییر حالت فوکوس خودکار به AI-Servo (Canon) یا AF-C (Nikon)، می توانید دوربین را وادارید که به طور پیوسته یک هدف متحرک را دنبال کرده و تا زمانی که شما عکس را بگیرید، فوکوس را روی آن هدف قفل کند. این روش مورد علاقه بعضی عکاسان است و بعضی هم آن را دوست ندارند. به نظر من گرفتن چندین عکس از یک شیء متحرک با AI-Servo مانند تیراندازی با مسلسل است، در حالی که دنبال کردن آن با One-Shot و گرفتن تنها یک عکس در لحظه ای که زمان مناسب فرا می رسد، بیشتر شبیه کار یک تک تیر انداز است.
Histogram : اگر در حالت های نیمه خودکار A/AV یا S/TV عکاسی می کنید، دوربین خودش تا حدی کار نوردهی را برای شما انجام خواهد داد. با این حال اگر در حالت کاملا دستی عکاسی می کنید، دانستن نحوه خواندن هیستوگرام برای این که بدانید عکس هایتان به خوبی نوردهی شده اند یا نه، ضروری است. هیستوگرام می تواند هنگام عکاسی یا بعدا هنگام چک کردن عکس هایتان نمایش داده شود. در هر دو حالت، این بهترین راه است که مطمئن شوید عکس هایتان کمتر از حد یا بیشتر از حد نوردهی نشده باشد و ضمنا از ایجاد هایلایت ها یا سایه های شدید جلوگیری شود.
خطوط گرید : وقتی که از صفحه نمایش LCD یا نمایش زنده (Live View) برای ترکیب بندی عکس هایتان استفاده می کنید، روشن کردن خطوط گرید در اطمینان یافتن از درستی ترکیب بندی کمک بزرگی به شما خواهد کرد. حتی برخی تنظیمات دوربین ها امکان استفاده از خطوط گرید را در منظره یاب الکترونیکی هم فراهم کرده اند. اگر در ابتدا کار با این خطوط برایتان سخت است، نگران نباشید. به زودی به حضور آنها عادت خواهید کرد، زمانی که لازم باشد از آنها استفاده می کنید و در بقیه اوقات به راحتی قادر خواهید بود آنها را نادیده بگیرید.
Format Card : این در حقیقت تنظیمات دوربین نیست، بلکه یک ویژگی است و کارآیی آن فراتر از پاک کردن همه عکس ها است. فرمت کردن کارت حافظه یک عملیات پاکسازی است که همه چیز را پاک می کند و شما را از شر فایل های کوچک مزاحمی که هنگام حذف عادی فایل ها در حافظه باقی می مانند، خلاص می کند. فرمت کردن کارت، عملکرد آن را در طول زمان حفظ می کند و اگر معمولا کارت را برای انتقال اطلاعات به کامپیوتر وصل می کنید، توصیه می شود که هر بار هنگام بازگرداندن کارت به دوربین آن را فرمت کنید.
منبع:مقالات عکاسی
دیگر مقالات :
راهنما استفاده از دوربین‌های عکاسی DSLR؛ برای تازه‌کارها(حساسیت ISO)
راهنما استفاده از دوربین‌های عکاسی DSLR؛ برای تازه‌کارها(حالت عکاسی)
